Ik ben van huis uit niet echt gelovig of ongelovig. Wel gedoopt en Roomsch opgevoed in Maastricht, maar nooit werkelijk op de knietjes gegaan voor het Bovenaardse. Toch neem je daar wat van mee. De veelheid aan verhalen en de gevoeligheid voor symboliek wil ik als positieve elementen wel noemen. De andere laten we achterwege. In heel veel boeken in de Nederlandse literatuur vinden we religieuze elementen terug. Soms als centraal thema, soms secundair, soms alleen als podium. Maar zodra...
In verschillende interviews die we al konden lezen vlak voor en meteen na de publicatie van Weerlicht deelde debutante Jante Wortel haar worsteling met het zoeken naar de juiste versie van haar verhaal. Het zal vast voor meer debutanten gelden maar in het geval van Wortel kregen we voor lezing al een inkijkje in haar frustratie en teleurstelling, maar evenzeer in haar doorzettingsvermogen en moed. De jonge auteur gebruikt haar eigen verhaal. Ze maakt ons deelgenoot van haar zoektocht naar...
Deze week verscheen bij Stichting Lezen de onderzoekspublicatie van Linda Ackermans ‘Young adult-literatuur op de leeslijst en in de lespraktijk’. Voor mij relevant omdat ik mij al jaren bezighoud met boeken voor jongeren op het snijvlak van young adult-literatuur en Nederlandse literatuur. Ackermans heeft ruim aandacht voor het Nederlandse onderzoeksveld en bespreekt de ontwikkeling van de definitie van young adult-literatuur. De onderzoeksopzet en de weergave van de resultaten van de online enquête zou je misschien als een taai stuk kunnen opvatten,...
Mijn werk bestaat voor een deel uit ‘lezen, veel lezen’. Natuurlijk ook tijdens de vakantie, maar eigenlijk het hele jaar rond. Daar zitten best wel eens wat dipjes in, maar het leesproces bestaat niet alleen uit bladzijden omslaan, maar ook uit nakauwen, denken over wat je net gelezen hebt, liefst in relatie tot ouder werk van dezelfde auteur of werk van heel andere auteurs. Bijvoorbeeld: kan ik een relatie leggen tussen deze twee boeken: ‘Dat soort vrienden’ van Meg Rosoff en...
Het verhaal in het boek van Philip Huff is vlot verteld. We zijn getuige van wat er gebeurt in een gezin waarin vader en moeder niet alleen elkaar maar ook hun drie kinderen voortdurend mishandelen. Vanuit het perspectief van het middelste kind (niet bij naam genoemd, maar toch…Philip?) kijken we naar het buitensporige geweld. Zijn oudere zus Emilie probeert zich zoveel mogelijk aan de ellende te onttrekken door vaak buitenshuis te zijn. Philip probeert eigenlijk alleen de klappen voor zichzelf...