Nog 27 dagen leven – Maren Stoffels
9 januari 2025
Maren Stoffels is de naam van een auteur die de meeste docenten in het VO zo langzamerhand wel kennen. “Ja natuurlijk, dat is die jonge schrijfster van een hele rits spannende thrillers die door zowel jongens als meisjes gelezen worden.” ”Is dat niet die schrijfster die een hele tijd geleden al als tiener meteen een contract kreeg en een hele serie jeugdromans over verliefdheden schreef?” “Ja zeker, die hebben wij het afgelopen jaar toch hier op school gehad!” Inderdaad, al die kwalificaties horen bij Maren Stoffels: ze heeft zichzelf in 2005 de wereld van de jeugdboeken in gekatapulteerd, ze heeft in 20 jaar tijd een dikke stapel boeken geschreven, boeken die bijna allemaal bestsellers bleken én ze is een waanzinnig enthousiasmerende gast op heel veel scholen en boekenevents in Nederland. En wat je als docent (highbrow of niet) van haar boeken mag denken, de leerlingen lopen met haar wég, ze lezen al haar boeken, ze volgen haar via social media, Maren Stoffels is de Taylor Swift van leesbevorderend Nederland. En nu is er een nieuw boek dat misschien wel haar beste tot nu toe is.
Geen thriller
Wanneer we het boek in de hand nemen is meteen al duidelijk dat het géén thriller is. We lezen geen ‘enge’ titel, zien geen krasserige letters op de cover, geen onheilspellende foto. We zien een mooi vormgegeven stofomslag, fijne illustraties op het boekblok, een mooi geïllustreerd doorkijkje uit een raam. Nog vóór we het boek openslaan verklaart de auteur in de flaptekst zelf de titel al. En op de eerste pagina lezen we ‘Maar aan het einde ga ik écht dood. Dat beloof ik.’ ‘Nog 27 dagen leven’ beschrijft de tijd die de 17-jarige Lissa resten tot de dag van haar euthanasie. Lissa heeft namelijk een vorm van kanker die steeds zwaardere longbloedingen veroorzaakt en waarvoor geen remedie is. Haar liefhebbende ouders, haar tante en vooral haar broer Mio, met wie ze een hele sterke band heeft, staan om haar heen. Het is een liefdevol, warm gezin en Stoffels weet de angsten en de pijn van de gezinsleden goed te verwoorden. Hoewel de toestand van Lissa snel verslechtert probeert ze de resterende tijd nog enigszins zinvol in te vullen. Wat begint als tijdverdrijf, een klein object ruilen voor iets waardevollers en zo steeds verder tot je iets groots hebt, groeit uit tot een Doel met een hoofdletter. Daarmee creëert Stoffels een verhaallijn die Lissa door de tijd heen draagt.
Twee personages
In deze verhaallijn krijgt Lissa hulp van een nieuwe vriendin, Ellen. Ook zij draagt een eigen kruis. Ze heeft een grote wijnvlek in haar gezicht, nog eens verergerd met littekens door een mislukte laserbehandeling. Ze is onzeker en in zichzelf gekeerd door pestgedrag op de basisschool en door ongemakkelijke en afwijzende reacties van mensen op straat of in de tram. Het toeval wil dat Ellen en Lissa samen het ruilspel aangaan. Lissa schrikt niet van het uiterlijk van Ellen, maar herkent haar als het aardige meisje dat ze in feite is. Ellen voelt zich eindelijk gewaardeerd en niet weggezet vanwege haar uiterlijk. ‘Nog 27 dagen leven’ is daarmee een realistisch verhaal over twee meisjes die elkaar in heel korte tijd leren waarderen, over contact maken en vriendschap, maar bovenal een liefdevol boek over afscheid nemen. Natuurlijk maken we kennis met nog wat andere personages, check die lieve Xavi en zijn prachtige opa, maar alle bijrollen blijven ondergeschikt aan Lissa, door de tijdsdruk steeds meer vastberaden en Ellen, onwetend van de tijdsdruk (!), onzeker maar uiteindelijk toch een doorzetter.
Verhaallijnen
Lissa en Ellen nemen je samen mee door die 27 dagen. Ze vertellen het verhaal om en om in korte hoofdstukjes vanuit hun eigen perspectief. Daardoor stelt de auteur de lezer in staat om het ruilspel ook buiten de slaapkamer van Lissa mee te beleven. Vakkundig weeft Stoffels behalve het ruilspel ook nog een paar liefdeslijntjes door het boek en verleidt ze haar jonge lezers om door te blijven lezen over de vriendschap tussen de meiden maar ook over de pijn van de ouders en haar broer Mio in het bijzonder.
Taalgebruik en thematiek
Zoals je van Maren Stoffels mag verwachten is het taalgebruik toegankelijk en herkenbaar zonder dat ze zich verliest in straattaal. Elk personage heeft een eigen stem en een eigen verhaal en draagt zo bij aan een roman die de veelkleurigheid van het leven recht doet. Liefde en verraad, vriendschap en sociale onhandigheid, levenslust en teleurstelling, pijn en verdriet, en dat alles bij jong én oud. Wellicht zullen geroutineerde veellezers hun wenkbrauwen optrekken bij de veelheid aan (sub)thema’s en motieven. Maar bedenk dan dat de focus van deze auteur niet bij jullie ligt maar bij de vele jonge lezers met wie zij vrijwel elke dag spreekt.
Verwerking
Toch heeft Stoffels dit boek niet voor die vele jonge fans geschreven. Ze heeft het vooral voor zichzelf geschreven, of beter: voor haar beste vriendin Laura die enkele jaren geleden, net als Lissa, ook overleed, 27 dagen na een heftige longbloeding. 27 dagen is ook exact de tijdspanne die Maren zich gaf om dit boek te schrijven. Daarom zouden we dit boek wellicht een verwerkingsroman kunnen noemen, maar dan doen we het boek én Maren én Laura tekort. ‘Nog 27 dagen leven’ is fictie, maar zó doorvoeld, emotioneel, puur en tegelijk realistisch dat dit boek misschien wel het beste is dat ik tot nu toe van haar las. Het is wrang te bedenken dat Maren Stoffels waarschijnlijk liever een negende thriller op rij had geschreven dan dit mooie boek voor haar beste vriendin. Maar dit boek voor Laura móest er komen!
Coverfoto door Peter Wassing
Met dank aan Uitgeverij Leopold voor het leesexemplaar
‘Nog 27 dagen leven’ snel bestellen? Dat kan via deze link.
