Literatuur

Elke dag verschijnen er nieuwe boeken. Rijp en groen, literatuur en lectuur, kwaliteit en pulp. En elke maand zitten daar wel een paar opvallende boeken bij. Afgelopen maanden verschenen er een paar fijne titels die stuk voor stuk in de categorie Young Adult passen. En dan ga ik gemakshalve maar even voorbij aan de beruchte nur-codering. Deze code wordt door de uitgever toegekend en geeft aan voor welke leeftijd het boek bedacht is, of met welk soort boek we te...

Pratend over boeken vertel ik vaak dat ik vooral boeken lees waarin jongeren figureren. Voorwaarde is dat het aandeel van jongeren in die boeken evident moet zijn en dat het boek een aanvulling op het lezen voor De Lijst moet bieden. De canon hoef ik dus niet aan te prijzen, die staat tóch al in elke mediatheek! Ik kies dan ook voor de verrassingsaanval. Boeken van debutanten of van auteurs die nog (steeds) niet zijn doorgebroken. Boeken van jonge auteurs...

Bij het publiceren van boeken over de Tweede Wereldoorlog is timing een belangrijke factor. De jaarlijkse viering van 4 en 5 mei maakt het wel gemakkelijker om beslissingen te nemen. Afgelopen maand verscheen een nieuw loot aan de toch al rijk gevulde boom van boeken over WOII, ‘Noem geen namen’ door historicus Astrid Sy. Sy (ja, van ‘Andere Tijden’) las jaren geleden al over de joodse kinderen die midden in de oorlog uit handen van de Duitse bezetter werden gered....

Ondanks alle superspannende race- en shootergames die je tegenwoordig op de Nintendo kunt spelen moest ik bij het lezen van ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’ terugdenken aan de ouderwetse flipperkast. De stoere spelkast met de flitsende lampjes en de ping-dzjing-poing-geluiden. Ouder dan Tetris, ouder dan Super Mario, maar gelukkig nog steeds niet vergeten. Bij dit romandebuut kun je je voortdurend afvragen wie er nu op de knoppen drukt en wie het balletje is dat door de kast heen en weer...

Moeder en zoon ‘Raaf’ is een rauwe beschrijving van een gemankeerde moeder zoon relatie. In een afstandelijke realistische stijl schetst Roos Vlogman (1992) in haar romandebuut een bijna masochistisch beeld van een beklemmende relatie tussen een moeder en een zoon. De openingszetten in deze kleine roman werken als een proloog of beter als een vooruitwijzing naar het jaar 2008 wanneer Raaf niet meer thuis woont. In acht pagina’s, nee in acht regels (!) maakt de bijna achttienjarige Raaf ons deelgenoot van...